Mag ik even voorstellen:

Onze ‘Oude Marie’

In veel brandweerkorpsen is wel een bepaald voertuig aanwezig waaraan een extra waarde wordt gehecht. Natuurlijk zijn wij echt trots op onze heden¬daagse brandweervoertuigen. Het zijn stoere krachtige wagens en opgebouwd naar de huidige ideeën van brandbestrijding. 
Wij hebben in Zaltbommel echter een voertuig waarmee, in alle voorzichtigheid, omgegaan wordt.

U weet wel, zo’n voertuig dat al heel lang geleden met pensioen is gegaan en die om begrijpelijke redenen destijds gelukkig niet is verkocht. U begrijpt ook wel dat zo’n voertuig zo hier en daar een mankementje heeft opgelopen in haar lange tijd van dienst doen en waar nu wat extra zorg aan besteed moet worden orn haar gaande te houden.

Zij toch voerde ons defilé in 1996 aan ter gelegenheid van ons jubileum. Onze senior-leden vertroetelen haar. Ze staat er altijd schoon en opgepoetst bij en slechts voor heel speciale doeleinden komt zij nog in actie. Ze wordt heel goed onderhouden en is werkelijk een plaatje. 
Haar naam is ‘ Oude Marie ” en ik kan u zeggen dat menig lid van ons korps nog graag een keertje met onze oude dame de weg opgaat.

Haar historie gaat terug naar Engeland. Daar is ze vandaan gekomen om in de oorlogsjaren als legertruck dienst te doen in het Engelse leger. Deze oorlog liep echter gelukkig af en zij was dus voor legerdoeleinden niet meer te gebruiken. 

Zoals met veel materieel werd zij met andere wagens gedumpt, maar gelukkig voor ons was zij toevallig in Zaltbommel. Zij was in die tijd nog krachtig en wilde best graag in Zaltbommel blijven, zij het in een andere functie, dat wel. Die oorlog lag haar niet zo.

Daarom werd zij in 1946 omgebouwd tot vuilniswagen. Aangezien er toen niet zoveel vuilnis was als tegenwoordig kon zij haar taak heel goed aan. Dat heeft ze met veel inzet nog gedaan tot 1955.

Er was een nieuwe vuilniswagen nodig en zij kreeg promotie voor haar goede gedrag en ja hoor zij ging naar….. de brandweer. Natuurlijk moest zij wat aangepast worden en zij ging daartoe naar de fa. Boudewijn en zonen te Geldermalsen. Daar werd zij een tankautospuit, jazeker. 
Maar de jaren gingen, ondanks haar goede conditie, toch wel wat meetellen. In 1968 was de tijd aangebroken dat ze toch echt met pensioen kon gaan. Maar zij wilde niet meer weg bij de brandweer. Ze werd toch immers goed verzorgd en er waren mannen (senioren) genoeg die haar de nodige aandacht wilden geven. Ze was er trots op om altijd goed gepoetst en soms versiert tevoorschijn te komen.

Ze had een goed plekkie gevonden en wilde daar blijven. Dat was haar wens: zo af en toe nog eens uitgaan en voor de rest lekker rustig naast de andere voertuigen. Die ziet ze regelmatig uitrukken naar branden en dergelijke en wanneer deze jongere meiden terug zijn hebben ze alle tijd om hun ervaring van die dag aan haar te vertellen. Blijft ze toch een beetje op de hoogte.

G.H. Puite namens brandweer Zaltbommel